De ingewikkelde verhouding tussen zelfverwonding en BDSM

Van jongs af aan worstel ik met zelfverwonding en in BDSM kan ik best masochistisch zijn. Partners vragen me weleens of er een link is tussen de twee. In de film ‘Secretary’ uit 2002 lijkt dat inderdaad het geval: een secretaresse (gespeeld door Maggie Gyllenhaal) doet aan automutilatie, en weet daaraan te ontsnappen door de sub te worden in een sadomasochistische relatie met haar baas Edward. Ze ontdekt op die manier dat het spectrum van pijn, dat ze al had verkend via self-harm, ook op een ‘gezondere’ manier beleefd kan worden.

Wat zelfverwonding betekent of inhoudt, kan van persoon tot persoon verschillen. Anna* vertelt dat automutilatie voor haar een ‘quick fix’ is om de piep in haar hoofd stil te leggen. “Mijn meest gebruikte vorm was snijden. Het is een proces van: ‘Ga ik het doen? Ga ik het niet doen?’ Je doet het. Je ziet wat je gedaan hebt. In het beste geval ben je dan oké, en ga je jezelf oplappen. Daardoor is je paniek weg, omdat je zo gefocust was op het snijden. Daarna voel ik me altijd verdoofd.”

Yoni deed in haar vroege tienerjaren aan zware automutilatie, omdat het haar een euforisch gevoel gaf en een afleiding was van de zware situatie waarin ze zat. “Ondertussen ben ik al twee jaar clean van self-harm, maar ik heb af en toe nog nood aan een bepaald soort pijn. Meestal wanneer ik angstig ben in een publieke ruimte. Daarvoor heb ik nog geen gezonde oplossing gevonden, dus momenteel bezorg ik mezelf dat gevoel dan door mijn huid open te krabben.”

Lees verder op VICE