Een kijkje in de seksuele wereld van de ‘female supremacy’-beweging
‘Female supremacy’, ook wel ‘femdom’: de overtuiging dat vrouwen van nature superieur zijn aan mannen, en dat we een samenleving moeten creëren die dat idee weerspiegelt.
Madame Caramel, een 39-jarige meesteres uit Londen, accepteert mijn uitnodiging tot een Skype-gesprek en is eventjes afgeleid: “Sorry, maar als Skype aanstaat, krijg ik van al mijn slaven berichtjes,” zegt ze. Haar haren zijn elegant opgestoken en ze straalt als ik haar vraag wat female supremacy voor haar betekent.
“Er moet een einde komen aan het patriarchaat. Als wij willen overleven, moeten vrouwen de baas worden,” zegt ze. “Mannen hebben het de afgelopen jaren verkeerd aangepakt. Als vrouwen het voortouw nemen, is er een veel grotere kans dat er geen oorlogen of problemen meer zullen zijn, over wat dan ook. Mannen lopen hun lul achterna. Ze zijn makkelijk te manipuleren.”
Simpel gezegd is het idee achter female supremacy dat samenlevingen moeten worden gerund door vrouwen en dat mannen, die dus inferieur zijn, altijd plaats zouden moeten maken voor vrouwen. Deze ideologie is niet pas net in het leven geroepen, maar wel extreem: in de jaren zestig en zeventig maakten radicale feministen, zoals Andrea Dworkin, Monique Wittig en Mary Daly zich sterk voor samenlevingen waarin vrouwen de baas waren, hoewel de meeste van deze utopieën per definitie separatistisch waren. Het meest berucht was Valerie Solanas, die in The Scum Manifesto zei dat de huidige samenleving totaal irrelevant was voor vrouwen en dat “maatschappelijk georiënteerde, verantwoordelijke en avontuurlijke” vrouwen de “regering en het geldsysteem omver moesten werpen, complete automatisering moesten bewerkstelligen en het mannelijke geslacht moesten uitroeien.” (Later vertelde ze aan de Village Voice dat de groep – de ‘Society for Cutting Up Men’, afgekort SCUM – die ze voor ogen had met de tekst alleen een “stijlfiguur” was.)
“De man is een incomplete vrouw, een wandelende abortus (…),” schrijft Solanas in de introductie van het SCUM-manifest. “Als man ben je onvoldoende, emotioneel beperkt; mannelijkheid is een ziekte en mannen zijn emotioneel gehandicapt.”
Madame Caramel deelt het verlangen naar een matriarchale samenleving en het scherpe besef dat mannen fouten maken, maar zij beoefent femdom op een kleinschaliger niveau – in haar persoonlijke relaties. Femdom bestaat volgens haar tussen twee mensen die het met elkaar eens zijn over de regels, die allemaal gericht zijn op het volgende: de vrouw maakt de dienst uit. Ze heeft nu al vier jaar een liefdevolle D/s-relatie (een relatie waarin de één dominant is en de ander onderdanig) met haar partner, die haar vorig jaar ten huwelijk heeft gevraagd in de De Jardin du Luxembourg. Haar verlovingsring is gigantisch.
“We besloten dat deze relatie alleen voor mij werkte als ik de leiding had over alles,” zegt ze. “Het is zoveel beter als je de verantwoordelijkheid van een man wegneemt. Mijn partner is een zeer intelligente man – hij is er altijd voor me – maar ik houd de touwtjes strak in handen. Ik koop de meubels die ik wil, ik koop de auto die ik wil. Ik reis naar plekken waar ik naartoe wil. Hij moet alleen volgen en ervan genieten. Hij vindt het prachtig.”
Female supremacy is niet voor iedereen weggelegd, zegt Madame Caramel, ook al is het de beste manier om te leven, te spelen en te seksen. De achterliggende gedachte – dat vrouwen superieur zijn – definieert de relatie met haar partner en met haar onderdanen, waarvan er twee soorten zijn: betalende slaven en lifestyle-slaven. De eerste soort betaalt voor een sessie van een uur of een nachtelijke sessie, terwijl de tweede iets intiemers biedt. Haar lifestyle-onderdanen – “en dit is als mijn vrouwelijke superioriteit het overneemt” – betalen haar ook, zodat ze haar extravagante levensstijl kan behouden. Toch is de relatie die ze met deze mensen onderhoudt niet zakelijk: ze voelt een diepe genegenheid voor hen, zegt ze. Zij zijn degenen die haar als een godin behandelen, die ze traint om haar oraal te bevredigen – zij weten dat haar plezier altijd prioriteit is.
Sadie Synn, een professionele en lifestyle-meesteres die nu viereneenhalf jaar deel van de BDSM-gemeenschap uitmaakt, maakt een vergelijkbaar onderscheid tussen lifestyle-relaties en meer professionele relaties, waarbij de klanten betalen. “Er zijn lifestyle-relaties die tegelijkertijd ook femdom-relaties zijn, waarbij de man de slaaf is,” zegt ze. “Ik ken mannen die hun salaris aan hun vrouw geven: zij bepaalt alles, terwijl de man niets bezit en het huishouden moet doen. De vrouw neemt alle beslissingen. Als je het vanuit het perspectief van de meesteres bekijkt, is het bijna een soort performance. De lifestyle-meesteressen zijn veel meer van het gevoel, en de professionele meesteressen zien het meer als een show.”
Synn is een trans-vrouw die een unieke kijk heeft op de female supremacy-ideologie. “Ik begon, ironisch genoeg, als een onderdanige man, of mannelijke slaaf,” zegt ze. “Dat had veel te maken mijn eigen persoonlijke overgang. Ik voelde me echt aangetrokken tot het femdom.”
Synn begon in 2014 hormonen te nemen. Toen het oestrogeengehalte in haar lichaam toenam, merkte ze dat ze veel meer ging voelen, zegt ze. Ze begon te geloven dat testosteron haar “emoties had uitgezet.” Haar toegenomen betrokkenheid in de BDSM-gemeenschap, en het gevoel dat haar emotionele intelligentie was toegenomen, zorgden ervoor dat ze de female supremacy-ideologie nog meer begon aan te hangen.
Intuïtief gezien vindt Synn, die zichzelf als intersectionele feminist ziet, female supremacy niets meer dan logisch. “Voor mij gaat het om het erkennen van het feit dat ik emotioneler ben geworden, en hoe dat kan leiden tot rationeel denken. Als je om je heen kijkt, wat is dan het percentage van mannen dat een misdaad pleegt en hoeveel is dat bij vrouwen? Het is duidelijk dat mannen zich nog steeds als beesten gedragen, door toedoen van hun testosteron. Veel politici doen domme dingen. Je ziet dat vrouwen beter handelen. Ik ga gewoon af op deze observaties. Vrouwen doen dingen beter.”
Buiten de BDSM-gemeenschap is het female supremacy-idee niet wijdverspreid, zelfs niet onder radicale feministen, zoals je misschien zou verwachten. De filosofie staat in het teken van de meester-slaafdynamiek en de BDSM-cultuur, die balanceren tussen fetisj en wereldbeeld (als je die twee überhaupt uit elkaar kunt halen). Wat het ingewikkeld maakt, is dat de discussie over femdom bijna alleen op het internet en in de privésfeer gevoerd wordt; er is geen “stem” die de beweging representeert, waardoor het moeilijk is om doelen vast te stellen. De facebookgroep ‘The New World Order of Female Supremacy’ heeft net 110 leden en is enigszins verwarrend – de twee beheerders zijn namelijk mannen. De beschrijving van de groep luidt als volgt:
Onze beweging steunt het idee van wereldvrede door middel van het invoeren van een gynarchie, een matriarchaat waarin vrouwen het voor het zeggen hebben. In onze groep worden alle vrouwen beschouwd als sterke vrouwen. Zij worden aangesproken met ‘meesteres’. Mietjes worden als dienaars van vrouwelijke leden gezien; mannen worden als dienaars van vrouwen en mietjes gezien. Wij verwelkomen afbeeldingen van vrouwen, mits ze van goede kwaliteit zijn en de beleidsregels van Facebook niet overtreden.
In hoeverre zullen deze twee mannen – en de andere 108 leden – in het echte leven voorstanders zijn van een “gynarchie”, en een samenleving die gedomineerd wordt door vrouwen?
Volgens Sue Storm, een fetisj-docent en host van de podcast In Bed with Dr. Sue, die veertig jaar lang als professionele meesteres gewerkt heeft, zijn de meeste online voorstanders van vrouwelijke superioriteit “nep.” “Het gaat allemaal om geld verdienen,” vertelt ze aan Broadly. “Van alle vrouwen die zeggen dat ze het idee van vrouwelijke superioriteit aanhangen, doet maar twee of drie procent dat echt.”
Storm identificeerde zich eerst met het idee van female supremacy, maar vond het gekibbel en gepest onder jonge, vrouwelijke meesteressen walgelijk; daardoor zou de verwerkelijking van female supremacy onmogelijk zijn. “Het hele Femdom-zusterschap is onzin. We zijn niet betrokken genoeg,” zegt ze. Ze merkt op dat de toename van financiële dominantie, ook wel ‘findom’, heeft geleid tot jongere meesteressen die het idee achter femdom overnemen om overladen te worden met cadeautjes en geld. “De meeste vrouwen in deze wereld doen het voor het snelle geld, dus er is veel strijd onderling. Het komt niet vaak voor dat twee vrouwen geen ruzie maken. Dat is toch geen superieur gedrag?”
In juli in 2013 schreef Domina Jen, een 30-jarige polyamoreuze meesteres, een blogpost: Waarom ik niet meer geloof in Female Supremacy. Ze benoemde hierin soortgelijke bedenkingen te hebben bij de beweging. Ze gelooft nog steeds dat “vrouwen biologisch en fysiek gezien superieur zijn aan mannen,” schrijft ze, maar ze vindt het tegelijkertijd ongemakkelijk om zo te generaliseren.
“Ik wil niet alleen gerespecteerd worden omdat ik een vrouw ben,” schrijft ze. “Dat voelt nep en leeg. Ik wil gerespecteerd worden om mijn handelen, om hoe ik ben. Er zijn genoeg vrouwen die een zwakke wil hebben, en zwakbegaafd, egoïstisch en wreed zijn. Ik ken meer dan genoeg vrouwen die geen enkele vorm van respect verdienen. En het idee dat zulke vrouwen de leiding hebben over iets of iemand is verrekt angstaanjagend.”
Dr. Sue is ook anti-female supremacy, maar ze vindt wel dat mannen hun zaakjes op orde moeten hebben. “Of ik denk dat er een hiërarchie is en dat mannen alles hebben verpest? Zeker weten. Witte mannen zijn een vloek op het bestaan van de mensheid. Of ik denk dat vrouwen in opstand moeten komen om de macht naar zich toe te trekken? Ja, dat sowieso. Maar ik denk zeker niet dat vrouwen verheven zijn boven alles en iedereen. Er is geen superieur ras of beter geslacht, niets is beter of slechter. We zijn allemaal hetzelfde en we moeten ons op die manier ook om elkaar bekommeren.”
Toch zit er iets verleidelijks in een consensuele, liefdevolle relatie, die nog steeds uitgaat van de female supremacy-theorie. Madame Caramel en haar verloofde vieren elke vrijdag “FemDom vrijdag.” Zij slaapt terwijl hij werkt, en dan beginnen de voorbereidingen: het keuren van de outfit die zij de avond daarvoor uitkoos, koken, badderen en haar verwennen. Haar verloofde zet zich de hele dag in om haar in haar behoeften en wensen te voorzien. Het klinkt idyllisch.
Madame Caramel is van plan om in april met pensioen te gaan. Na veertien jaar als professioneel meesteres gewerkt te hebben, wil ze nu meer tijd doorbrengen met haar verloofde. “Ik blijf mijn lifestyle-slaven aandacht geven, maar de focus ligt nu grotendeels op mijn partner,” zegt ze. “Omdat ik hem zo goed mogelijk wil trainen. Er zijn wat dingen die hij nog niet helemaal goed kan – zoals bakken. En ik ben verslaafd aan taarten! Hij speelt vals. Hij koopt taart uit een pakje. Nee, nee, nee. Ik wil dat hij ze helemaal zelf bakt.”
