Kajira, de ‘brave’ BDSM-vereniging

Wat houdt Kajira in?

“Eigenlijk komt het erop neer dat we BDSM, kinks, fetisjes en dergelijke bespreekbaar willen maken en normaliseren, en mensen de kans willen geven om te ontdekken dat er meer mensen zoals hen zijn. Ook willen we een plaats kunnen bieden waar ze gewoon zichzelf kunnen zijn. Binnen de maatschappij gaat het al iets beter dan vroeger qua BDSM-mindedness. Er is al veel vooruitgang geboekt als je vergelijkt met veertig jaar geleden. Je wordt niet meer automatisch afgeknald, bij wijze van spreken. Maar het blijft natuurlijk een gevoelig onderwerp. Je gaat meestal niet gewoon op je job zeggen: ‘Ik doe aan BDSM.’ Het blijft zo’n beetje in de taboesfeer. Ons doel is dus vooral gelijkgestemde mensen samenbrengen, een forum geven, een plaats geven om elkaar te ontmoeten, om erover te praten zonder dat je je zorgen moet maken over negatieve gevolgen.” 

In welke zin lijken jullie op, en verschillen jullie van, klassieke studentenverenigingen?

“Hoe zijn we gelijk? We willen vooral samenkomen, ons amuseren, en gelijkgestemden vinden. Hoe verschillen we? We zijn veel losser, qua vereniging, qua structuur. We werken ook niet met schachten. We hebben geen dopen of ledenlinten. Enkel het bestuur heeft linten. We hebben ook leden die van ver komen, die soms een paar activiteiten komen en dan een jaar niet, omwille van eender welke reden. Dat maakt voor ons niets uit. We verwachten niet dat je elke keer komt. We hebben ook geen echte ledenlijst. Vanaf het moment dat je komt en je hebt het gevoel dat het bij je past, dan mag je jezelf Kajiraan noemen. Dan hoor je er voor ons bij.”

“Ik durf zeggen dat we ons honderd procent inzetten om een veilige omgeving aan te bieden”

Zijn praatavonden jullie centrale activiteit?

“Om de twee à drie weken proberen we toch een praatavond te houden. Dat is de rode draad doorheen onze activiteiten. Over zaken praten is vanaf het begin al een beetje de kern van Kajira. We zijn niet praktiserend. We gaan dus geen speelfeestjes organiseren, en we komen niet samen om BDSM uit te oefenen. We komen samen om erover te praten. We hebben wel workshops waarin we veilige technieken aanleren, maar dat is meestal door externe mensen die dan ook effectief dingen komen tonen.”

“We gaan soms ook gewoon bowlen, schaatsen of naar de film. Af en toe organiseren we ook een cantus. We zijn wel nooit echt een ‘drankvereniging’ geweest. We kijken er niet op neer, maar het is geen aandachtspunt voor ons. Wil je veel drinken, dan drink je veel. Onze cantussen zijn meestal gesloten, maar soms houden we wel ‘breng een vriendje’-edities, om iemand te laten kennismaken.”

“Ik hoor van mensen die naar andere cantussen geweest zijn dat we eigenlijk nog heel braaf zijn. Dat is iets dat we vaak opnieuw horen, ook op andere activiteiten. Wij zijn heel braaf en respectvol. Er gebeuren geen decadente zaken. Als we dan verhalen horen uit andere verenigingen, gebeuren daar veel meer dingen met naaktheid en rare dingen die op het randje zijn. Dat hebben wij eigenlijk totaal niet. Wij letten ook heel erg op consent. Dat iedereen zich comfortabel voelt en de grenzen gerespecteerd worden. Ik durf zeggen dat we ons honderd procent inzetten om een veilige omgeving aan te bieden”

Bron: Schamper, 14 mei 2023