Het trainen van mijn eerste bdsm-slaaf hielp me mijn bazige kant te omarmen
Meesteres Eva had er nooit aan gedacht om een dominatrix te worden, tot een voormalig vriendje het voorstelde. Maar in de dungeon leerde ze meer over vrouwelijke kracht dan ze ooit dacht te weten.
Voordat ik begon als professionele dominatrix, werkte ik zes jaar lang als consultant. Ik had een succesvolle carrière, maar werkte voor veel bedrijven die er andere waarden op nahielden dan ik.
Een ex-vriendje zei eens tegen me dat ik best als professionele dominatrix kon gaan werken, maar toentertijd zag ik dat niet als een serieuze mogelijkheid. Pas later, toen ik nadacht over mijn carrière, kwam het weer in me op.
Ik typte ‘dominatrix, Sydney’ in op Google en had twee dagen later een sollicitatiegesprek bij een dungeon met de naam ‘Salon Kitty’s’. Zo’n twee dagen later begon ik er met mijn nieuwe werk, en dat was dat. Inmiddels ben ik al zes jaar meesteres.
Ik groeide op in een gezin waar vrouwen de broek aan hadden, wat mijn kijk op de wereld en relaties sterk beïnvloedde. Bdsm-seks was niet per se mijn ding voor ik een dominatrix werd, maar het idee van vrouwelijke dominantie sprak me absoluut aan. Vrouwelijke dominantie is simpelweg altijd onderdeel geweest van mijn leven.
Toen ik Salon Kitty’s binnenliep was ik vooral nieuwsgierig. Binnen waren er twee dungeons, een kamer voor cross-dressers, wat zachtere kamers en een medische kamer. Alles was ongelooflijk donker. Er waren gordijnen, openhaarden en een parapluhouder vol stokken.
Eerst ontmoette ik de receptioniste, en toen de hoofdmeesteres en hoofdmeester. Ze vroegen me of ik al eerder in de seksindustrie had gewerkt, of ik aan full-service sekswerk deed, en wanneer ik kon beginnen. Ze zeiden dat ik de eerste paar weken vanaf de zijlijn zou meekijken, en een andere meesteres zou assisteren. Het is een soort traditie voor meesteressen om leerlingen mee te nemen naar hun sessies als assistenten, om bijvoorbeeld te helpen met dingen als het vastbinden van mensen.
Lees verder op VICE
