Mijn kietelfetisj heeft me vrienden gebracht, maar confronteert me ook met eenzaamheid

“Ik was tien toen ik een keertje ging logeren bij vrienden in Duitsland. Onderweg daarnaartoe zat ik met een vriendin op de achterbank van de auto. Op een gegeven moment begonnen we elkaar uit verveling maar wat te porren en te kietelen. Dat had helemaal geen seksuele lading, maar vanaf dat moment werd ik verliefd op haar. Ik zie die dag als het begin van mijn kietelfetisj.

Die ene dag op de achterbank in de auto was niet per se bijzonder, maar de herinnering aan die ene kietelsessie bleef sluimeren in mijn achterhoofd. Ik koppelde het niet aan seks, maar de herinnering gaf me wel een warm en spannend gevoel.

Op mijn dertiende deed ik wat bijna elke fetisjist doet in diens ontdekkingsfase: ik ging het internet op en zocht naar kietelplaatjes. Op een festisj-informatiesite vond ik een filmpje over kietelfetisjen. Toen viel het kwartje: mijn kietelfantasie is daadwerkelijk een ding, en ik ben niet de enige die hierover fantaseert. Vanaf dat moment begon ik te fantaseren over die stoeisessie in de auto. Uiteindelijk merkte ik dat ik kietelen steeds vaker associeerde met opwinding.

Ik kwam erachter dat er binnen de kietelfetisj verschillende aftakkingen zijn. Niet iedereen die een kietelfetisj heeft, associeert het met seks. Sommige mensen vinden het gewoon fijn om gekieteld te worden. Vaak houden ze dan tijdens het kietelen al hun kleren aan. Een kietelfetisj kan ook deel zijn van de BDSM-wereld. Dan is kietelen een soort martelmethode: een submissive wordt gekieteld door een dom. 

Dat is wat ik fijn vind. Ik wil het liefst vastgebonden worden en urenlang gekieteld worden. Ik wil mijn lichaam en geest volledig overgeven aan de kietelaar. Ik wil de controle verliezen. Ik wil lichamelijk volledig afgemat worden, waardoor ik onderhevig ben aan de grillen van mijn kietelaar. Daarbij heeft kietelen vaak ook een seksuele lading voor me: ik vind het fijn om gekieteld te worden als voorspel. 

Ik heb in mijn jeugd eigenlijk nooit echt vrienden gehad. Ik sprak met niemand over mijn fantasie – en ik werd dus ook nooit zomaar gekieteld. Dat veranderde toen ik op mijn vijftiende terecht kwam op een Nederlands kietelforum, dat toen net opgericht was. Daar maakte ik vrienden, met wie ik bijna elke dag chatte. Ik durfde toen nog niet af te spreken, dus we deden aan een online rollenspel. Dat was vaak heel onschuldig: de een neemt speelt de rol van de kietelaar en beschrijft via de chat hoe die de ander zou kietelen. Ik chatte vaak met een meisje dat het een leuk idee vond dat haar topje uitging, waarna ze gekieteld werd. Seksueler dan dat werd het nooit.

Een groepje mensen dat actief was op het kietelforum sprak ik bijna dagelijks, waardoor we elkaar als vrienden begonnen zien. Als ik een vervelende dag had, kon ik bij hen terecht. We hebben een paar keer afgesproken met z’n allen, gewoon om een drankje te doen en wat spelletjes te spelen. Er werd nooit gekieteld. Uiteindelijk is de groep uit elkaar gegroeid, omdat een aantal mensen met elkaar een relatie kregen en niet meer actief waren op het forum. 

Omdat je jezelf niet kan kietelen, heeft het tot mijn achttiende geduurd voordat ik gekieteld werd op een seksuele manier. Dat was destijds met mijn vriendin. Zij had zelf geen kietelfetisj, maar ze vond het wel oké om mij zo nu en dan te kriebelen. Uit nieuwsgierigheid naar hoe het is om de kietelaar te zijn heb ik de rollen wel eens omgedraaid, maar uiteindelijk verlangde ik er steeds weer naar om zelf gekieteld te worden. 

Hoewel mijn vriendin haar best deed en me ook wel eens kietelde, is zo’n kriebelsessie met een niet-fetisjist totaal niet hetzelfde als gekieteld worden door een echte kietelfetisjist. Een dominante kietelfetisjist kent de juiste kieteltechnieken en speelt het mentale spel van kietelen, zoals even ademruimte geven en dan verder kietelen. Die let ook op de reactie van haar ‘slachtoffer’ en waar die het best op reageert. Veren hebben niet veel effect op me: ik wil gekieteld worden met plastic borstels en vingers en vind het leuk als ik ingesmeerd word met lotion. 

Op mijn 21ste, toen mijn relatie eindigde, sprak ik voor het eerst af met een kietelfetisjist, een man die twintig jaar ouder was dan ik. Ik leerde hem jaren geleden kennen op het internet. Ik vond het ontzettend spannend om met hem af te spreken. Ik kon mijn pet wel opvreten in de trein onderweg naar Breda, waar hij woonde. Toen ik bij hem aankwam, dronken we eerst een glaasje water en vervolgens gingen we meteen naar zijn slaapkamer. Hij bond me vast op het bed, en heeft me twee uur gekieteld. Pas toen ik thuis was, kon ik de herinnering van die avond omzetten naar een fantasie waar ik ook seksueel door geprikkeld werd. Ik vond het een fantastische avond.

Ik heb nu alleen nog maar afgesproken met mannelijke kieteldoms die op mannen vallen, terwijl ik zelf op vrouwen val. We hebben nooit seks gehad, maar zij vinden zo’n kietelsessie wel opwindend. Een keertje sprak ik af met een man die tijdens de sessie masturbeerde. Ik ben niet klaargekomen. Daarbij is de man-vrouw-verhouding binnen de Nederlandse scene ook erg scheef: als er al een keertje een vrouwelijke kriebelfetisjist zich openbaar maakt op fora, wordt ze zodanig overspoeld met vervelende en pusherige berichten, dat ze zich snel op non-actief zet. Soms kietel ik met mijn huidige vriendin als voorspel, maar ze is onzeker over haar kietelskills, dus echt vaak doen we het niet. Daarom vindt ze het oké dat ik af en toe afspreek met een kieteldom. Zij kent mijn play partner persoonlijk en vertrouwt hem ook. 

Met die play partner heb ik mijn kietelfetisj nog verder kunnen onderzoeken. Met hem ging ik soms een heel weekend lang kietelen. We begonnen dan na het ontbijt en bleven kietelen tot we weer honger kregen. Het is lastig om te omschrijven hoe ongelooflijk fijn kietelen kan zijn. Na een flinke kietelsessie krijg ik vaak een ontzettend warm gevoel van rust. Ik voel me machteloos en fysiek afgetakeld, waardoor ik mijn verstand op nul kan zetten. Je kan het vergelijken met een extreem intensieve sportsessie, waarna je nog amper kan bewegen van de spierpijn.

Een kietelfetisj draait om de interactie tussen jou en de kietelaar. Het nadeel daarvan is dat het – vooral in Nederland – een erg eenzame fetisj kan zijn. Het is een laagdrempelige fetisj, maar toch is de Nederlandse kietelgemeenschap op het internet de laatste jaren steeds kleiner geworden. Het kietelforum is gestopt en er zijn geen kietelevenementen meer, zoals die er wel zijn in andere BDSM-scenes. Het enige kietelevenement dat in Nederland plaatsvond trok tien fetisjisten aan, waarvan een deel eigenlijk een voetfetisj had. 

Het is dus ontzettend moeilijk om iemand anders te vinden die dezelfde fetisj heeft. En hoewel kietelen me dus, vooral in mijn tienerjaren, een hoop vriendschap heeft gebracht, confronteert het me ook met hoe eenzaam ik me er soms in kan voelen.”

Bron: VICE 2022