Pride is zoveel meer dan halfnaakt op een boot

Timmer begon zijn carrière als piloot en vlieginstructeur, maar moest om gezondheidsredenen stoppen. Hij werkt nu als manager cargo voor Delta en is medeverantwoordelijk voor de vrachtoperatie in Europa, Azië, het Midden-Oosten en Afrika.

Best opvallend dat Delta een boot heeft en KLM niet. Hoe komt dat?

„Ik zet me sinds 2015, toen ik bij Delta in dienst kwam, in om mee te doen aan Pride. Delta ondersteunt community’s actief, in Amerika worden diverse prides gesponsord. Dus het is niet gek dat we ook hier meedoen. Maar natuurlijk, Amsterdam is de thuisbasis van KLM. We hebben lang geprobeerd samen iets te doen, maar dat is KLM dit jaar niet gelukt. Ik kan niet namens hen spreken. Er varen wel tien mensen uit hun Over The Rainbow-netwerk mee. De verhoudingen zijn goed. Hopelijk lukt het in 2026, tijdens World Pride in Amsterdam, om samen te varen.”

Wat doet Delta voor de LGBTIQ-gemeenschap?

„We hebben een actief regenboognetwerk, Equal. Daarmee geven we bijvoorbeeld voorlichting. Er werken 90.000 mensen voor Delta, die denken niet allemaal hetzelfde over homoseksualiteit. Het bedrijf luistert naar de gemeenschap. Zo kun je een X invullen in plaats van M of V, en er was een veiligheidsvideo met de mannen van Queer Eye.”

Hoe gaat het er op 5 augustus uitzien?

„We hebben boot 20. Onze slogan is ’be you with us’: je kunt jezelf zijn bij ons. Dat heb ik zelf altijd gemerkt, ik hoef niks te verbergen. We hebben een boot in Delta-stijl met wolken en een vliegtuigstaart erachter die tussen de bruggen door wordt opgeblazen. We hebben dragqueens en een dj. Het wordt een feestje.”

Het is wel weer een groot bedrijf, Amerikaans ook nog. Wat vind je van de kritiek op het commerciële karakter van de Canal Parade?

„Deels snap ik dat. Maar de deelname van grote bedrijven is nodig en belangrijk. Die bedrijven moeten de gemeenschap steunen. Daar wordt goed op gelet. Delta is lid van de Pride Business Club. Zo sponsor je meer maatschappelijke boten. Vorig jaar voer ik mee op een kleine leerboot, die kan meedoen dankzij sponsoring. Er moet een mooie balans zijn. Voor mij is het fijn dat mijn werkgever dit doet: ik voel me gesteund.”

Hoe werd je ambassadeur voor Pride?

„Dat ben ik sinds 2019. In 2016 werd ik verkozen tot Mister Leather Amsterdam, en in 2017 tot Mister Leather Europe. Sindsdien zet ik me in voor de fetish-community. Toen ben ik genomineerd als ambassadeur: een enorme eer. Zichtbaarheid is belangrijk. Want als je iets niet ziet, hoef je het er niet over te hebben. Dat vind ik gevaarlijk. Daarom laat ik me voor een interview bijvoorbeeld in een club én op kantoor fotograferen. Want het gaat samen. En mensen in fetishkleding zijn niet eng.”

Wat voor reacties krijg je als in leer de deur uitgaat?

„Dat verschilt. Ik ben weleens geweigerd door een taxi. Nu ben ik een grote man, maar dan voel je je ontzettend klein. Er zijn gelukkig ook veel leuke reacties. En een keer in de tram kwam ik in vol ornaat tussen een oudere Surinaamse en een ras-Amsterdamse dame in te zitten, we hadden een ontzettend leuk gesprek. En tijdens een Pride in Gouda wilden juist meisjes met een hoofddoek met me op de foto.”

Zelfs vanuit de gemeenschap klinkt kritiek op de fetish-groep tijdens Pride. Sommigen vinden het vervelend te worden geassocieerd met dansende mannen in een string.

„Ik herken de kritiek en vind het jammer. Wat bloot, tot op zekere hoogte, hoort gewoon bij Pride. En waarom zou je op het strand een string mogen dragen en op een boot niet? De Canal Parade is het eindfeest, we vieren dat we onszelf kunnen zijn in Nederland. En als je iets viert, doe je een leuke outfit aan. Maar dat is niet het hele beeld van de parade, er staan ook agenten in uniform, zorgmedewerkers, er is een Marokkaanse boot geweest. Het is veel meer dan halfnaakte mannen op een boot.”

Wat betekent Pride voor jou persoonlijk?

„Ik ben opgegroeid in Barneveld, een christelijke omgeving. Ik kwam pas op mijn 30e uit de kast. Daarna heb ik voor mijn gevoel een soort inhaalslag gemaakt. Ik wil niet dat iemand anders dat meemaakt. Dat je niet weet dat dit bestaat. Ik kende als kind alleen Jos Brink en Albert Mol. Van André van Duin, mijn grote held, wist ik niet eens dat hij homo is. Als je er niet mee wordt geconfronteerd, weet je niet dat dit een optie is. Ik had vriendinnetjes omdat mijn omgeving dat van me verwachtte. Later ging ik naar Amerika om als vlieginstructeur te werken. Toen kon ik eindelijk mezelf zijn.”

Is Pride nog wel nodig in Nederland?

„Zeker. Natuurlijk is er al veel bereikt. Als er iets gebeurt, ben ik beschermd door de wet. Dat is fijn. Maar op het gebied van gender en seksuele vrijheid is er nog veel te bereiken. Homo’s en transpersonen worden in elkaar geslagen, regenboogvlaggen in brand gestoken. Dan voel je dat er nog haat is. Ik ben ook voorzichtig met hand in hand lopen en mijn partner zoenen. Zelfs in Amsterdam. Pride is dus zeker nodig. Maar het is meer dan de Canal Parade hè, er is cultuur, films, lezingen, demonstraties. Dat hoort er allemaal bij.”

Is Amsterdam nog de homohoofdstad van de wereld?

„Als trotse Amsterdammer zeg ik ja, maar er is werk aan de winkel. We moeten ons inzetten om die titel te behouden. Vroeger was Amsterdam ook de leerhoofdstad van de wereld, dat is het niet meer. Maar als je ziet wat er met Pride allemaal gebeurt denk ik ’ja, we kunnen het nog’.”

Bron: AD 2023