House of Submission van meesteressen Illucia en Kate bestaat 10 jaar

Aan de buitenkant van het pand in de Haagse Bomen- en Bloemenbuurt zie je niets van het bedrijf dat meesteres Kate en meesteres Illucia met veel succes runnen. Pas wanneer je over de drempel stapt, waan je je in een totaal andere wereld: die van bondage, SM (sadomasochisme) en discipline. Hun studio bestaat dit jaar tien jaar. Reden om aandacht te besteden aan hun bijzondere beroep.

De twee dames werken komend jaar al twintig jaar samen, maar in 2023 bestaat hun SM-studio precies tien jaar. “Dit is echt ons kind”, vertelt Mrs Kate. “We noemen het ook wel ons opvoedingsinstituut en coachingstudio. Wij zijn beiden ‘old school’ meesteressen, dus we weten goed hoe we onze gasten de baas zijn.”

Mrs Kate is een echte Haagse en Mrs Illucia komt uit Amsterdam. “Ik ben geboren en getogen in de Schilderswijk”, zegt Mrs Kate trots “Ik heb ook een tijdje in Rotterdam gewoond, maar nu alweer jaren in Den Haag. Ik werkte bij een kinderdagverblijf en later was ik personal assistant bij Aegon. Een heel keurige baan en ik had er veel plezier. Er was zekerheid en een goed inkomen, maar ik miste spanning en sensatie.”

Die spanning vond ze wel buiten haar werk. Mrs Kate zat in de krakersscene en bezocht vaak feesten. “Zo kwam ik ook terecht op kinky feesten zoals Crazyland terecht. Dat vond ik wel spannend. Maar dat paste toch niet echt bij me, dus zocht ik verder. Via de VSSM (de Nederlandse vereniging voor SM en fetish) kwam ik op bijeenkomsten die mij meer aanspraken. Het was er intiem en er werd soms ook flink en stevig ‘gespeeld’ met elkaar.”

Ook leerde Mrs Kate Club Doma kennen. Een Haagse club waar zij zelf, als meesteres, mensen kon ontvangen. “Dit deed ik naast de vaste baan bij Aegon. Het waren pittige dagen. Ik maakte op een gegeven ogenblik de keuze om van mijn hobby mijn beroep te maken en zegde mijn vaste baan op. Bij Club Doma leerde ik Mrs Illucia kennen: we hebben beiden een professioneel SM-hart en vonden elkaar, we hadden meteen een klik.”

Mrs Illucia denkt er hetzelfde over: “Wij zijn beiden erg professioneel en gepassioneerd. Bij mij komt dat waarschijnlijk doordat ik vanaf mijn achtste al professioneel dans voor tv en theater. Ik weet dus wat hard werken en doorzetten is. Ik heb tot mijn 32ste kunnen dansen en ontmoette toen ook mijn man. Met hem ging ik naar Den Haag, al had hij eigenlijk alles waar ik niet op viel”, grapt ze. “Hij vertelde me dat hij van SM hield, iets waar ik toen nog helemaal geen ervaring mee had.”

De eerste keer dat Mrs Illucia een SM-club bezocht herinnert ze zich nog goed. “Mijn man zag een bepaalde dominantie in mij en gaf me de ruimte dit te ontdekken. Hij nam me mee naar een feest onder een Amsterdamse kerk. Al in de rij voelde ik me heel bijzonder, vond het spannend, maar ook geil. Hij was in latex gekleed en ik in een jurk over de knie van rood leer.

Ik voelde de saamhorigheid onderling. Iedereen was mooi aangekleed en gedroeg zich respectvol. Hoe je er ook uitzag of wat je maat is; ik voelde mij helemaal thuis. Je kon op dit feest praten, kijken, spelen; een mix van seksueel geïnteresseerde mensen. De reacties op mijn verschijning waren complimenteus, ik werd op een voetstuk (in de dominante hoek) geplaatst. Daardoor voelde ik mij enorm sterk, zelfverzekerd en krachtig.”

Op een van de feesten die Mrs Illucia bezocht, werd ze benaderd om te komen werken bij Club Doma. “Om daar de klanten te domineren. Ik had de ballen verstand van zwepen en andere attributen, maar ik dacht; wie niet waagt die niet wint. Ik kies graag de moeilijkste weg, dus ik ging ervoor. Ik leerde gaandeweg door films te kijken en shows te bezoeken want niemand van de collega’s wilde me uitleggen wat het betekent om meesteres te zijn. En waar veel dames het tussen het ontvangen van klanten het hadden over soaps en wat ze die avond zouden eten, was daar Mrs Kate. Met haar sprak ik over het leven en SM. Dat klikte!”

Samen fantaseerden ze over een eigen studio. “Dan zouden we het heel anders doen”, legt Mrs Kate uit. “Bij Club Doma had je klanten, terwijl wij onze bezoekers gasten noemen. Gasten moeten zich namelijk gedragen als gast. Ook werden de dames in Club Doma vooraf gekeurd door de klanten. Zij bepaalden met wie ze mee gingen. Dat ‘goedkeuren’ stuitte ons tegen de borst, dat ging er bij ons niet in.”

In 2013 was het zover. De meesteressen namen de grote stap en begonnen House of Submission. Een plek waar zij de dienst uitmaken. “Gasten mogen zich hier thuis voelen, maar wij bepalen wat er gebeurt. Wij gebruiken hier de gasten, maar misbruiken ze zeer zeker niet. Het is een respectvolle plek, waar de slaven de gast zijn.”

In het pand waar de dames beiden een eigen ruimte hebben om hun gasten (slaven) onder de duim te houden, is het donker. Grote gordijnen van zwart lak verbergen de leren en metalen ‘speeltjes’ die aan de wand hangen. Er staan bedden van lak, banken met leren banden om mensen vast te binden en aan het plafond hangen metalen kettingen. “We hebben een van de uitgebreidste studio’s van Nederland”, zeggen de dames trots. “Mensen van over de hele wereld weten ons te vinden. Als het in onze agenda uitkomt, maken we een afspraak met iemand.”

De prangende vraag is natuurlijk wat je nou precies doet als meesteres. De beide dames snappen dat niet iedereen weet hoe dat zit. Een van de vooroordelen is bijvoorbeeld dat een meesteres seks heeft met haar slaaf. “Dat is bij ons zeer zeker niet zo”, zegt Mrs Illucia. “Als je op je rug gaat liggen, is er van dominantie namelijk niets meer over. Sommige commerciële dames doen dat wel. Maar wij zijn professioneel. We brengen iemand het hoofd op hol, doen die persoon een beetje pijn, als wij dat willen komt diegene klaar, maar onze kleding blijft aan.”

Mrs Kate: “Een gast of slaaf komt bij ons en dan houden we eerst een voorgesprek. We bespreken bijvoorbeeld wat de grens is, tot hoever we kunnen gaan. Ook bespreken we iemands gezondheid, dan weet je waar je rekening mee moet houden. Iemand met een slechte rug kun je niet alles laten doen.” Mrs Illucia vult aan: “Het stopwoord is altijd ‘genade’, maar daar hebben mensen soms best moeite mee. Gasten ervaren een combinatie van pijn en adrenaline, dat zorgt voor een bijzonder gevoel.”

Op de vraag of er wel eens een buurvrouw aan de deur staat die de slaven hoort gillen van pijn of genot, reageert Mrs Kate duidelijk: “Ons bedrijf bevindt zich in een woonwijk. Aan de buitenkant zien mensen niks, alleen de vergunning. Wanneer we met een slaaf naar buiten gaan, zal een buitenstaander niet merken dat er wat gaande is. We willen niet shockeren, de mensen op straat hebben niets te maken met wat we doen. Dat geldt ook voor een slaaf, die willen we niet voor schut zetten. We hebben wel respect. We gebruiken mensen, maar misbruiken niet. Een slaaf mag dan ook best gillen in de studio, maar als het te gek wordt, dan prop ik een onderbroek in z’n mond.”

Bron: In de buurt 2023