Moet er straks een deurwaarder aanwezig zijn tijdens iedere stoeipartij?

In het radio-1 programma ‘Nieuwe Feiten’, een programma voor homo’s en niet-homo’s en zo, kwam op vrijdag 5 mei ene Louise Ippel haar masterthesis over BDSM toelichten. Ze had immers met dat werkstuk één of andere scriptieprijs gewonnen. Louise Ippel is juriste, en dat zullen we geweten hebben. In een heus persbericht over haarzelf en haar verzameld werk vat ze aan met de melding dat we allemaal’ Fifty Shades kennen. Een boude uitspraak voor een wetenschappelijke onderzoekster. Laat ons eens rondgaan aan de Gentse Brugse Poort en even nagaan of Rosalie-op-haar-sletsen-sigaret-in-de-mond inderdaad die cultfilm heeft ontwaard. Als ze het zich nog kan herinneren. Het is van juristen geweten dat ze geregeld ergens zweven waar de rest van de samenleving vooral niet zweeft. Zo liet ooit een strafkamer van het Gentse hof van beroep ter zitting aan een advocaat in een drugszaak vol trots kennen dat ‘Het Hof’ naar de film ‘Trainspotting’ was gaan kijken om het drugmilieu te leren kennen. Ik denk daar iets van.

Maar ter zake nu over het spannende onderwerp van de BDSM. Onze juriste is tot de bevinding gekomen dat BDSM eigenlijk strafbaar is. Inderdaad. Ze vindt dat niet zo goed. BDSM kan ook niet puur seksueel zijn. Een therapie of zo. Of iets om met gelijkgestemden contacten te leggen. Zoals de ‘wappies’ die willen ‘verbinden’ rond een vuur. Maar dan met het vuur aan de vagijn, bijvoorbeeld. En verbinden met behoorlijk ingenaaide kettingen. Het is omdat de mensen BDSM in verband brengen met seksueel geweld, dat het nog altijd in het verdomhoekje zit. Een rake opmerking. (Let op de woordspeling in deze context.)

Wat BDSM-ers graag doen, mogen ze niet doen, en dus zitten ze in een impasse. Ippel heeft natuurlijk een puntje. Twee zelfs. Mensen die toestemmen om met elkaar plietse-pletse te doen, waarom zouden we daar een probleem mee moeten hebben? En onze wetgeving is niet aangepast aan dat soort van prettige, vochtige hobby’s. Ook helemaal juist. Het wicht heeft wel iets in haar mars.

Maar dan de oplossingen waaraan Ippel denkt. Dark horror! Er moet een heus ‘wettelijk kader’ worden gecreëerd voor het BDSM-spel. Het parlement moet dus wetten bepalen over de manier waarop we morgen allemaal aan plietse-pletse mogen doen. Godbetert Frank VDB “he’s back bitches” gaat zich ook moeten uitspreken en eventueel zelfs een KB maken. Dat is al genoeg om voor de rest van je leven van BDSM geen erectie meer te krijgen. In elk geval moet zo’n wettelijk kader beperkt worden tot de bepalingen voor de subs (onderdanigen). Die genieten van soortgelijke beperkingen en vernederingen.

Er moeten volgens Ippel ook kwaliteitslabels en licenties komen. Een ‘licence to fist’, als het ware. Bijvoorbeeld. Toegekend wellicht aan BDSM-ers met een bewijs van goed of zelfs uitstekende gedrag en zeden, die daartoe een examen hebben afgelegd bij een bevoegde commissie. “Toont u even hoe u vier vingers en dan een hand in iemands aars ramt aub.” Of nog: “Kan u even in deze kooi kruipen, opzitten en laten horen hoe goed u kan blaffen als een hond met tepelklemmen.” Dat worden memorabele momenten. Ik ben alvast kandidaat commissielid.

Maar de hoofdvogel is wel de toepassing van het… contractenrecht! Ge zijt jurist of ge zijt het niet. Geheel ernstig verklaarde jongedame Louise aan de intussen tot een homo erectus verworden Lieven Vandenhaute dat we om onze BDSM-lusten te regelen heuse schriftelijke contracten moeten maken. Dat zou ook enorm helpen bij echtscheidingen of conflicten achteraf tussen samenwonenden als er ergens een wiel of een vibrator afgelopen was. Lieven luisterde, en hoorde dat het goed was. Hij gaf geen krimp.

Zie, ik probeer mij dat dan levendig voor te stellen. Als je lief of vrouw je wil pijpen in de slaapkamer, en ze kondigt aan dat ze je daarbij hier en daar een flinke kneep wil geven, wel, stop de persen. Time out. Gooi het anker. Aan tafel. En onderhandelen maar. Eerst het voorwerp van het contract, dan de toegelaten handelingen definiëren. De niet toegelaten handelingen ook uiteraard. Schadebedingen, termijnen van de overeenkomst, opzeggingsmogelijkheden, intresten, een delcrederebeding, prorogatieclausules, een opt-out, tag along en drag along, een concurrentiebeding en vooral de bepaling van de bevoegde rechtbank. Misschien zelfs even de bijstand inroepen van een advocaat en een fiscaal expert voor de zekerheid? Voilà, en dan kan er naar hartenlust gepijpt en geknepen worden. Tegen die tijd hebben we allemaal pijn aan ons ballen. Zelfs de mevrouwen. Dat treft voor de subs onder ons.

En wat dan als één van de contractspartijen het contract overtreedt? De oplossing ligt voor de hand: een gerechtsdeurwaarder. Bij elke toekomstige stoeipartij moet een ambtelijke ‘wonderwachter’ aanwezig zijn. Om een PV op te kunnen stellen die de contractuele wanprestaties vaststelt zodat het contract op grond van bewezen feiten met onmiddellijke ingang kan worden beëindigd. Pater Luc Versteylen, die destijds in Viersel het ‘feest van de diepste draai’ steevast liet bijwonen door een ‘wonderwachter’, keert zich van pure vreugde om in zijn graf.

Het is nog niet genoeg dat onze wereld zot gejuridiseerd is. Heel de samenleving loopt vast door allerlei regeltjes en de regelneverij van politici, juristen en zelfs de bevolking die voor elk probleem een wet vraagt. Bij voorkeur met strenge straffen. Het is erger dan bij de Sovjets. Nu moet ook ons intiem leven eraan geloven. Wie graag eens de onuitsprekelijke beschrijvingen van Herman Brusselmans wil uitproberen, die moet eerst een potje wetten lezen en contracten maken.

Laat de mensen nu toch eens gewoon gerust! Haal BSDM uit de strafwet. E finita la commedia. Dat elk van ons zijn/haar huis- tuin en keukengerief gebruikt zoals hij/zij dat graag wil. Ook bij mekaar. Steek gerust uw grasmachine in elkaars kont. Who cares.

Voor wie er nog mocht aan twijfelen dat experten en wetenschappers geregeld knettergekke ‘oplossingen’ kunnen verzinnen. Rest ons nog om, zoals bij corona, die knettergekke zinsbegoochelingen over de hele wereld te uit te rollen. Geen journalist die daar graten in ziet. Zoals Lieven Vandenhaute luisteren ze schoothondjesgewijs gedwee naar zoveel wijsheid. Waar hebben we dat nog gezien.

O ja, misschien kunnen we de dieren ook het recht geven om contracten te sluiten. Een paar schapen, bijvoorbeeld, of ons Nérooke.

Bron: Pmagazine , 6 mei 2023