Robin is meesteres: ‘Ik ransel mannen af’

Je hebt erotiek en je hebt kinky erotiek. En waar sommigen aan dat laatste niet moeten denken, zijn er ook mensen die ervan genieten. Zij ranselen bijvoorbeeld graag iemand af. Zo iemand is Robin: zij is meesteres.

Waarschijnlijk heb je er weleens van gehoord: het spel van Dom en sub, waarbij Dom staat voor ‘dominant’ en sub voor degene die onderdaan is. In dit seksspel bepaalt de meester of meesteres wat er gebeurt, waarbij er allerlei materiaal, van zweepjes tot tepelklemmen, aan te pas komt. Robin (25) speelt het spel met regelmaat. Zij is namelijk meesteres, waarmee ze ook haar geld verdient.

Robin: “Vier jaar geleden, ik was 21, kreeg ik de behoefte om een meester-subrelatie uit te proberen tijdens de seks. Ik had hier al ideeën over, maar ik kon ze niet eerder kwijt. Bij mijn toenmalige vriend wel. In die tijd ben ik terechtgekomen op FetLife, een soort Facebook voor mensen die ook van kinky dingen houden. Daar ging een wereld voor mij open. Met mijn vriend begon ik een heel leuke ontdekkingsreis; samen hebben we verschillende mensen ontmoet en zijn we allerlei feestjes afgelopen.”

In haar toenmalige relatie was Robin de sub en haar vriend de dominante, de Dom. Na anderhalf jaar veranderden de verhoudingen echter. Robin: “Mijn vriend was gewend dominant zijn, maar ik pikte dat niet meer; ik luisterde niet meer naar hem. Ik wilde de rollen omdraaien, hém vastzetten, tegenspraak geven. Ik werd eigenlijk gewoon rebels. Het lukte mijn vriend niet meer mij in bedwang te houden. Ik genoot daarvan. Hij niet. Dat was lastig, dus opperde hij dat ik iemand anders zocht om de Dom bij te spelen. Dat heb ik gedaan. Ik vond via internet een jongen en na wat gemail nodigde ik hem uit. Dat was de eerste keer dat ik dominant was. Het beviel goed.”

Het optreden als meesteres vond Robin zo leuk, dat ze inmiddels al anderhalf jaar op commerciële basis als Dom werkt. “Ik merkte dat er veel vraag is naar meesteressen; er zijn veel onderdanige mannen die op zoek zijn naar een dominante vrouw. Die zijn lastig te vinden, dus ging ik kijken of het mogelijk was betaalde sessies te geven.” Robin heeft er plezier in meesteres te zijn, maar wil het niet als werk zien: “Ik zie het meer als een hobby waar ik betaald voor krijg. Ik doe het ook niet erg veel; ongeveer drie keer per maand. Daarnaast werk ik vrijwillig op feestjes.” Ook ziet Robin het meesteres-zijn niet als een way of life: “Ik vind het gewoon leuk om te doen. Het onderdeel zijn van de hele kinky-community, het naar feestjes gaan en het onderhouden van contacten, is wel een lifestyle.”

Een aantal keer per maand ontvangt Robin een man die onderdanig wil zijn en die ze naar eigen zeggen ‘afranselt’. Maar wat precies moeten we ons daarbij voorstellen? Robin: “In Den Haag huur ik een studio die bij iemands huis hoort. Dat is prettig, want zo is er steeds iemand in de buurt. Ik zorg altijd dat ik wat eerder in de studio ben dan de man. Ik kleed me om naar wens van de onderdanige. Meestal betekent dit dat ik latex, leer of lak draag. Bij binnenkomst van de sub beginnen we óf meteen met het spel, óf we drinken wat en beginnen erna. Als we meteen beginnen, betekent het dat we daarvoor al afspraken hebben gemaakt: wat zijn harde grenzen? Wat voor stopwoorden gebruiken we? En heeft iemand nog lichamelijke beperkingen? Vervolgens douchet de klant. Als er ook anale seks bij komt kijken, neemt de man een anale douche in de vorm van een klysma. Vaak vinden de mannen met een anale fetisj dit heel geil. Na het douchen doet de man zelf enkel- en handboeien om. Vervolgens wacht hij op zijn knieën op mij.”

Tijdens een sessie zijn er bepaalde regels. Zo mag de sub van Robin alleen maar antwoorden met ‘ja, meesteres’ en ‘nee, meesteres’. Ook moeten ze ‘u’ zeggen. Doen ze dit niet, dan worden ze door meesteres Robin gestraft. Daarna begint het echte spel. Robin: “In de studio is alles voorhanden. Zo zijn er floggers, dus zwepen, peddels, plankjes van hout of leer, en canes, dunne rietjes van bijvoorbeeld bamboe, ijzer of prikkeldraad. Daarnaast zijn er ook doodgewone dingen te vinden, zoals pingpongbatjes, mattenkloppers en pollepels. En natuurlijk zijn er voorwerpen die direct op of om het lijf komen te zitten: kettingen, tepelklemmen, ballenvastzetters en penisafbinders, bijvoorbeeld.” Ook zijn er zogeheten sounds, staafjes die je in de plasbuis van de man duwt. Deze zijn 2 tot 15 millimeter dik en tot 30 centimeter lang. “Maar die gaan er niet helemaal in hoor, en ik ga ook maar tot een dikte van 10 millimeter”, lacht Robin.

“Aan het begin van een Dom-subsessie, maak ik de man bang. Ik zeg dat ze de komende twee uur van mij zijn en dat ze niks meer te zeggen hebben. Dat ik doe wat ík leuk vind. Vervolgens warm ik ze op met slagmateriaal. Zo sla ik eerst met een zweep; dat geeft een doffere klap. Als iemand nieuw is, zeg ik wat ik ga doen, maar als iemand al met het spel bekend is, niet. Dat zou afdoen aan de sfeer. Natuurlijk let ik wel op hoe iemand zich voelt. Hoe reageert diegene non-verbaal? Hoe ver kan ik gaan? Of ik zelf veel praat, ligt aan mijn bui. Als iemand straf heeft, doe ik meer en zeg ik minder, zodat blijkt dat ik boos ben. Sommige mannen houden van vernedering. Die scheld ik weer uit. Dan zeg ik dat ze dik zijn of een kleine pik hebben. Na ongeveer twee uur is de sessie afgelopen. De man krijgt soms een orgasme, bijvoorbeeld door zich af te trekken. Soms wil ik dat nog weleens doen, of ik penetreer ze anaal.” Na de sessie is het contact tussen Robin en haar sub trouwens niet per definitie afgelopen: “Sommige mannen willen bijvoorbeeld afvallen. We spreken dan af dat hij elke week een foto van het aantal kilo’s op de weegschaal maakt. Is het doel niet bereikt? Dan wordt hij de keer erop gestraft.”

Dat er vraag is naar het Dom-subspel, is duidelijk, maar waarom willen mensen Dom of sub zijn? Wat is daar opwindend aan? Robin: “De macht is opwindend. Die controle. Het doen waar ik zin in heb. En voor een sub is het fijn die controle juist helemaal los te kunnen laten. Als je onderdanig bent, hoef je niks te doen. Het is een vlucht uit de werkelijkheid, een ontlading. Mannen vinden het ook opwindend als de vrouw de baas is. En er zijn mensen die op pijn kicken. Wat trouwens niet wil zeggen dat die ooit een trauma hebben gehad. Vroeger dacht ik dat nog weleens, maar vaak is dat juist helemaal niet zo.”

Als we vragen naar de mooie en minder mooie momenten binnen haar carrière, antwoordt Robin dat ze vooral veel fijne dingen meemaakt. Zo zet ze zich in op feestjes voor mensen die geïnteresseerd zijn in het Dom-sub-spel. Op deze evenementen vind je vrouwen die allemaal Dom zijn. Zij worden ook wel ‘huismeesteressen’ genoemd. De mannen die er werken, zijn ‘huisslaaf’: zij doen onder andere de bediening. “Het leukst vind ik om feestjes te organiseren”, vertelt Robin. Daar komen vaak paren en mannen op af. Mensen hebben er Sub-domseks, maar kunnen ook workshops volgen en showtjes bekijken. Robin: “Laatst was er bijvoorbeeld de Red Carpet Crawl. Hierbij kruipen de subs, de slaafjes, over rood tapijt. Langs de kant staan meesteressen met hun favoriete slagwerk. De slaven komen langs alle meesteressen, door wie ze geslagen worden. Een soort parade lijkt het!”

Op de vraag of Robin nog lang wil doorgaan met het Dom-subspel, kan ze kort zijn: “Ik heb geen redenen om te stoppen. Met meesteres-zijn kun je lang doorgaan. Ik heb meesteressen van zestig gezien.” Heeft ze tot slot nog anderen wensen dan het spel blijven spelen? “Nee, ik heb al heel veel gedaan. Als er iets leuks op mijn pad komt, doe ik het, maar ik ben al erg verwend.”

Bron: Ze 2015