De Bakkerswinkel in de Warmoesstraat is misschien een rare plek om over leren broeken en dildo’s te praten, maar voor Martijn Bakker is het een rustige plek om kantoor te houden. Bij binnenkomst wordt de eigenaar van het aanpalende RoB Amsterdam gegroet, en er is al een plek voor hem gereserveerd. Hij gaat zitten en legt een grote stapel documentatie op tafel. “Wat wil je weten?” vraagt hij.
RoB Amsterdam – in het logo van de leer- en fetisjwinkel prijkt boven de o een afbeelding van een leren motorpet – bestaat vijftig jaar. “Rob Meijer begon de winkel in 1975 op de Rozengracht,” zegt Bakker. “En na twee adressen op de Weteringschans zijn we in 2008 naar de Warmoesstraat verhuisd.”
De naam Rob Meijer is al meteen gevallen. Bakker trekt een document uit de stapel ordners, een socialemediapost van iemand die onder een foto van een in leer geklede man heeft geschreven: ‘God made the man, Rob the leatherman’. “Nee, dit verhaal kan niet zonder Rob Meijer,” zegt Bakker.
En hij begint te vertellen. “Rob Meijer werd geboren in 1933. Hij was korte tijd getrouwd, zoals dat vaak ging in die tijd met homoseksuele mannen, maar kon dat niet volhouden. Steeds vaker moest hij zogenaamd overwerken, maar dan was hij bij een man om, nou ja…”
“Bij hem ontlook de interesse in bdsm (bondage, dominantie, sadisme en masochisme). Op een gegeven moment is hij dus gescheiden. Hij was chef en ontwerper van een modeatelier in grote damesmaten. Op een dag ontmoette hij een kunstenaar die vroeg bij hem in te trekken. Hij ging in de avonduren leren broeken maken, en begon voor zichzelf. Dat was de eerste winkel, op de Rozengracht, in 1975.”
Bakker liep op een dag de net geopende winkel binnen. “Ik was ook getrouwd, en gescheiden, en ik vond het wel een interessante zaak. En de rest is geschiedenis. We hadden meteen een goede klik, we werden goede vrienden. Op de achtergrond ben ik hem gaan helpen in de winkel.”
“Op een gegeven moment overleed mijn toenmalige man aan een hartaanval, heel plotseling, 43 was hij. Hij kwam uit Keulen, uit een hele katholieke familie, dus dat werd een vreselijk drama. Je denkt toch niet aan doodgaan als je die leeftijd hebt, zeiden Rob en ik tegen elkaar. En toen zijn we elkaars executeur testamentair geworden.”
Meijer overleed in 1991 aan aids. Bakker – hij was werkzaam in de grafische industrie – had beloofd op de winkel te passen en nam de zaak in 1992 over. “Ik zit er nu langer dan Rob de zaak heeft gehad, maar hij is natuurlijk veel bekender, wat bewijst wat voor unieke persoonlijkheid hij was. Hij is in 2023 in Los Angeles opgenomen in the Leather Hall of Fame.”
Hij begint te lachen. “Laatst raakte ik bij de apotheek tijdens het wachten aan de praat met een mevrouw. ‘Wat doet u dan?’ ‘Nou, we maken leren kleding,’ zei ik. ‘O, u bent van RoB? Ah, die zaak ken ik wel, u zat toch vroeger op de Weteringschans? Ja, nou, dat was een spannend zaak, hoor. Ik heb weleens gehoord dat ze daar soms op hun knieën naar buiten kwamen…’ Zelfs nu hoor ik nog dat mensen ons kennen van die zaak op de Weteringschans.”
Het was het pand waar Rob Meijer in 1978 ook RoB Leather Gallery opende, met homo-erotische kunst. Bakker: “Hij stond bekend om de kwaliteit van zijn leren broeken, ze kwamen uit heel Europa naar zijn winkel, maar de kunst was denk ik zijn grote liefde. Hij opende ook een galerie in New York. Rob heeft een naam opgebouwd, al heb ik de galerie een paar jaar na zijn overlijden moeten sluiten vanwege de verminderde aandacht voor erotische kunst.”
Toen Rob Meijer overleed, was hij door de kunstgalerie en de winkel een zeer bekend persoon geworden, ook buiten de gayscene. “Daardoor denkt men nog steeds dat we hier tien verdiepingen hebben en dat ik bovenin de orders zit uit te delen,” zegt Bakker. “Was het maar waar,” verzucht hij.
RoB Amsterdam is gespecialiseerd in de verkoop van leren broeken, maar heeft in het assortiment zo’n tweeduizend verschillende artikelen van leer en rubber. Hangertjes, armbandjes, harnasjes – ‘dat klinkt wat woester dan tuigjes, haha’ – slips, overhemden, tassen, petten en natuurlijk speeltjes.
Wat is er zo mooi aan leer? “Leer verandert je. Als je een leren broek aantrekt, of een leren hemd, voel je je een ander mens. Het geeft zelfvertrouwen. Heel interessant: in de zeventiger of tachtiger jaren was het zo dat je als je dertig was als homo – nou dan was je oud. Maar als je dan een leren broek kocht, hadden ze weer a new lease of life. Konden ze weer tien jaar mee.”
“Leer is ook een fetisj. Ooit kwam er op zaterdag een man in de winkel, die wilde een leren broek, een model Wrangler. De week daarop wilde hij een leren Levi’s-broek. Hij heeft wel tien van die leren broeken. Dat zijn mensen die een leerfetisj hebben. Dat is iets anders dan dat je een leren broek aantrekt om je zelfvertrouwen op te krikken.”
Al maken ze in het atelier achter in de winkel alleen leren broeken voor mannen – ‘een patroon voor een vrouwenlichaam is toch anders, bovendien kunnen we de vraag nu al niet aan…’ – iedereen is welkom in RoB.
“Er komen ook hetero’s, vrouwen, meesteressen. Onze klandizie is heel divers, en wij staan voor kwaliteit. Bovendien kan men in een veilige omgeving vragen wat men wil. We geven in de winkel ook voorlichting over het gebruik van onze spullen, over bdsm. Allemaal heel belangrijk, en daarom komen mensen ook terug.
Waarom koopt iemand niet een leren broek in een gewone kledingzaak? “Wij behoren tot de top drie in de wereld als het gaat om kwaliteit van ons leer. We zijn jaren geleden bijna bij toeval op een procedé gestuit dat een kwaliteit geeft die bijna niemand heeft. Wat? Ja, dat is een bedrijfsgeheim.”
Vijftig jaar RoB Amsterdam. Waar staat de winkel nu? “Het is een gezonde zaak, maar in die vijftig jaar hebben we ons wel moeten aanpassen, we hebben onszelf een aantal keer moeten heruitvinden. Van het uitbesteden van grote aantallen naar het maken in ons eigen atelier, waar we overigens ook mensen opleiden een vak te leren. We zijn ooit zelf dildo’s gaan gieten, maar die komen nu allemaal uit China. Video’s, dvd’s, dat is er allemaal uit. En als je niet op sociale media zit, kun je het wel vergeten.”
Uit de stapel documentatie komt nog een advertentie van RoB International Leather Clothing uit de jaren tachtig tevoorschijn. ‘Honderden artikelen in leer zijn continu op voorraad. Voor een goede pasvorm wordt kleding op maat gemaakt, maar voor spoedgevallen hebben wij altijd wat maten op voorraad in broeken, vesten en jacks.’
Dat is niet veranderd. Goed te weten dat men in geval van spoed, wat dat ook precies moge betekenen, tegenwoordig in de Warmoesstraat terecht kan. Ook dat behoort tot de erfenis van Rob Meijer.
Bron: Parool 2025
