Vlaamse godsdienstlerares en moeder van drie houdt er geheim leven als SM-seksslavin op na

Twee héél verschillende werelden komen samen in Katarina H. (38), godsdienstjuf, gehuwde moeder van drie én SM-slavin. In het boek ‘Bovenal bemin één meester’ beschrijft ze hoe ze in de ban geraakte van keiharde SM. Diezelfde Vlaamse vrouw moet in de godsdienstles aan tieners vertellen hoe liefde en seksualiteit onlosmakelijk verbonden zijn. «Soms voel ik me een verrader. Maar het leven zit niet zo eenvoudig ineen als we mekaar willen laten geloven».

«Ze moesten eens weten waar ik gisterenavond zat». Met dat gevoel stapt Katarina H. wel eens over de speelplaats van de katholieke school waar ze in het middelbaar godsdienst geeft, terwijl ze nog spierpijn heeft na een date met haar ‘Meester’ de avond voordien. Twee jaar al spreekt ze met hem af. «De dag dat dit uitkomt, ben ik mijn job kwijt. Gelukkig heb ik tijdens het lesgeven geen tijd om na te denken. En de god in wie ik geloof is begripvol».

Vijftien jaar deelde ze lief en leed met haar man, toen ze twee jaar geleden een flirt had met een vriend. Het bleef bij kussen, maar Katarina was een grens voorbij. «Ik kon niet terug naar mijn brave leventje. Ik wou weten wat het was: seks met een andere man – ook al was ik gelukkig met mijn relatie. Alleen is mijn man de rust zelve, terwijl ik hoogtes en laagtes ken en nood heb aan uitdaging. ‘Zie maar dat je niet in de klauwen valt van een meester’, zei een vriendin aan wie ik had toevertrouwd dat ik me had ingeschreven op een datingsite. Maar ik zocht juist zo’n man en niet een klassieke buitenechtelijke relatie. Ik had al lang fantasieën waarin ik me willoos liet gebruiken. Ik wilde dat eens uitproberen, zodat ik me niet tot het eind van mijn dagen moest afvragen hoe dat is».

Zelfs porno had ik nooit gekeken. Ik heb meermaals mijn schaamte moeten overwinnen. Zo werd ik uitgebreid gekeurd, voor hij zijn kleren uitdeed. In het dagelijkse leven ben ik wat dominant, maar dit deed net mijn onderbuik smeulen. Ik ontdekte dat ik niet alleen die fantasieën had, maar ook echt bevrediging vind in onderwerping en vernedering. Soms deed het pijn. Maar ik werd beloond met orgasmes, intenser dan ooit. Al die eerste keer voelde het als thuiskomen. De grote ontdekking: dit is mijn seskualiteit.»

Voor de buitenwereld bleef ze godsdienstlerares, echtgenote en moeder van drie. Tijdens geheime afspraakjes gaat ze voor de pure lust. «In rendez-vous-huizen kreeg ik hoerenschoentjes en speeltjes, ik leerde zelfs mijn sekspartner delen. Hoe meer ik werd vernederd, fysiek én mentaal, en hoe meer ik dat kon aanvaarden, hoe feller de orgasmes. Ik ontdekte dat ik tot dertig keer op een avond kon klaarkomen. Dan leef je twee dagen in een roes, waarna een dip volgt en je hunkert naar de volgende keer. Verslavend. Ik bezie het als mijn geheime hobby.»

Hoe ze de twee werelden gescheiden kon houden? «Zwijgen en druk bezig zijn. Vroeger deelde ik àlles met mijn man. Om me niet te verspreken, vertelde ik zo weinig mogelijk over verzonnen uitstapjes met vriendinnen. In bed zei ik niets over nieuwe standjes die ik leren kennen had. Ik wou mijn man niet kwetsen. Op de duur spreek je echter ook minder over andere dingen. Dat heeft ons van mekaar verwijderd. Het hielp me te focussen op praktische dingen. Eten maken, de kinderen naar de sportclub brengen, koekjes bakken. Er was een tijd dat ik teveel in gedachten wég was. Ben je weer met je gsm bezig, zegden de kinderen als ik chatte met mijn meester. Nu hou ik mijn slavenkant in bedwang. Komen ze dit ooit te weten, dan denk ik niet dat de kinderen zouden kunnen zeggen dat ik hen verwaarloosd heb. Ze vragen wel eens: «Ben je weer weg mama?». Dat zouden ze ook zeggen als ik naar de cinema ging. Alle drie zitten ze nog op de lagere school. Later zal ik hen zeggen dat we graag geloven in sprookjes waarin je verliefd wordt, trouwt, kindjes krijgt en lang en gelukkig samenleeft. Maar het leven zit soms anders ineen. Ik ga mijn dochters aanmoedigen te experimenteren».

Dàt ze in de verboden vrucht beet, daarover heeft de godsdienstlerares geen spijt. Ze vindt het wel jammer dat ze haar seksuele voorkeuren pas op haar 36ste heeft ondekt. «Op je 18 of 19 kan je nu een partner zoeken die dezelfde voorkeur heeft. Je bouwt een relatie en leven op waarin dat zijn plaats heeft. Als ik nu de SM-slavin in mij de vrije teugels zou geven, zou mijn leven léég zijn. Mijn meester is geen goede man voor mij, hij is alleen uit op eigenbelang. Mijn echtgenoot lijkt wel zijn tegenpool. Hij geeft me alle ruimte. We houden er dezelfde waarden op na. Alles waar ik in geloof zit in mijn wereld als moeder, als echtgenote en leerkracht. Alleen heb ik ontdekt dat lust voor mij niet in de relatie met mijn geliefde zit. De leerlingen zien dat niet aan mij, maar wanneer het in de godsdienstles over liefde gaat, word ik geconfronteerd met mijn verloren onschuld. Het obligate verhaaltje, dat seks niet kan zonder liefde, vertel ik niet meer in de klas. Ik zeg nu dat iedereen het voor zichtzelf moet uitmaken, als je maar respect hebt voor mekaar en eerlijk bent».

Dat ze toch bezwaarlijk kan zeggen dat ze eerlijk is tegen haar man? Plots volgt een bekentenis. «In het boek, dat vorig jaar al is geschreven, staat dat mijn man van niets weet. Inmiddels heb ik alles opgebiecht. Ik kon niet meer zwijgen. We zitten in volle relatiecrisis. Mijn man neemt het me kwalijk dat ik mijn aparte verlangens nooit uitsprak. ‘Misschien had ik er wel mee ingestemd dat je een meester zocht’. Al vrij snel gaf hij aan dat ik die man terug kon zien. Dat bleek emotioneel toch moeilijker dan gedacht. ‘Laat ons een pauze van twee maanden inlassen’, stelde hij dan voor. Na een maand werd de hunkering bij mij zo groot, dat ik ermee opstond en ging slapen. We hebben thuis geprobeerd ons seksleven om te gooien. Mijn man moet dan in een rol kruipen die hem niet afgaat. Bovendien speelde hij als het ware bij de beginnelingen, terwijl ik vergevorderd was. Dus zie ik mijn meester nu toch opnieuw: twee keer per maand. Het is moeilijker, nu er geen strikte grens meer is tussen mijn gewone en mijn geheim leven. Sinds mijn man het weet, is het besef groot dat wat ik doe, heel fout is en heel erg fout kan aflopen. Ik zet alles op het spel. Ik hoop dat mijn collega’s me nog als mens zien, mocht het ooit uitkomen. Ik duw mijn angsten weg, ze zouden me verteren, en steek mijn kop in het zand zoals een struisvogel.

Bron: HLN

Koop het boek bij Bol.com