“Amai, hier vind je veel materialen terug van op de boerderij.” Bij bdsm denken we vaak aan donkere, koude kelders en strakke lederen harnassen. Maar hoe gaat het er in het wereldje echt aan toe? Goedele Liekens gaat op bezoek bij de luxueuze bdsm-loft SPNKD en stelt haar vragen aan bdsm’ers Lize en koppel Kurt en Anne. “Het begint bij een pits in je arm, tot je zo hard wordt gebeten dat je dagenlang rondloopt met een blauwe plek.”
Maandag, 13 uur. Het is bloedheet. Zo’n hitte die je overvalt als de slag van een zweep. We worden verwacht bij SPKND, een luxueuze bdsm-loft – voor één overnachting betaal je zo’n 600 euro – in hartje Antwerpen. Wie boekt, krijgt het adres pas een uur op voorhand. Om de exclusiviteit te bewaren, blijkt later.
In de frisse garage van een statisch appartementencomplex wacht Eveline ons op. Zij werkt al zeven jaar voor SPKND. Met al haar macht duwt ze een metalen deur open in een hoekje van het pand. Die valt achter ons hoorbaar in het slot. “Na al die jaren hoor ik die klik nog even graag”, zegt ze. “Je laat de wereld letterlijk achter je.”
“En of”, bevestigt Goedele, terwijl we al meteen botsen op een muur vol zwepen, handboeien, maskers en touwen. Industriële katrollen, haken en scharnieren zijn verwerkt in de grond en het plafond. “Zo veel materialen vanop de boerderij”, lacht Goedele.
De rest van de ruime playroom staat vol gezellige meubels, planten en kaarsen, maar ook met spullen die tonen waar het hier écht om draait: een kooi, een andreaskruis en een mastodont van een ijzeren hemelbed. “Het is hier prachtig”, zegt Goedele. “Alsof je in een woontijdschrift loopt, mits dat je wat elementen wegdenkt.”
Dat is de bedoeling, zegt Eveline. “Bdsm wordt vaak gerelateerd aan donkere kelders. SPNKD toont dat het anders kan. Het is een inspiratieruimte die je laat proeven en voelen van bdsm.”
“Jullie zijn haast volgeboekt deze zomer. Wie reserveert SPNKD zoal?”, vraagt Goedele terwijl ze nieuwsgierig kijkt hoe het gigantische kruis rond zijn as draait. Eveline: “Voornamelijk koppels. De meesten boeken één nacht, maar de loft werd ook al gehuurd voor een week. Ook individuen reserveren met hun play partner. Ooit arriveerde hier een meesteres in een camionette, haar klant zat in de koffer. Binnenkort wordt hier zelfs een bachelorette gevierd.”
Eveline merkt dat bdsm steeds populairder wordt. “Vooral vanillekoppels (mensen die nog niet geëxperimenteerd hebben met bdsm, red.) zijn nieuwsgieriger”, zegt ze. “We organiseren ook workshops en ‘Intro to bdsm’ is een van de populairste. Die leert beginners dat ‘je spel’ (naam voor een bdsm-sessie, red.) kan gaan van spelen met een pluimpje tot shibari, een vorm van Japanse bondage waarbij je wordt opgehangen aan touwen.”
“Dat is al een stevige introductie”, zegt Goedele.
“Er gaat vaak een wereld voor hen open”, lacht Eveline. “Maar eigenlijk begint bdsm niet bij een pluimpje of een zweepslag. Het begint bij de juiste communicatie en dúrven aangeven waar je grens ligt. In onze consent workshop leggen we daar de nadruk op. Kan jij ‘nee’ zeggen? Durf je aangeven hoe jij je écht voelt?”
“Trouwens, het duurt jaren vooraleer je alle facetten van bdsm hebt ontdekt”, zegt Eveline. “Zelfs bij SPNKD kom je niet toe met een aantal uur.”
Daar weet Lize (33) alles van. Zij is solo poly (iemand die meerdere relaties heeft, maar een zelfstandige levensstijl hanteert, red.), speelt zo’n drie jaar en kwam met ons mee naar de loft. “Ik overnachtte hier al met een koppel. Het voelde echt als een speeltuin. Nadien waren we compleet uitgeput.” Omdat Lize vooral thuis aan bdsm doet, heeft ze een rolkoffertje bij met attributen. Ze haalt haar platte zweep tevoorschijn, die Goedele vol enthousiasme uittest op haar onderarm. “Zeg, dat kletst al serieus hé.”
“De lederen kant doet pijn, vooral als je stevig slaat. De stoffen kant dient om mee te strelen, zodat je lichaam weer rustig wordt. En dit is mijn fluffy, roze flogger (Lize haalt een type zweep tevoorschijn die eruitziet als een pompon). Het ziet er schattig uit, maar binnenin zitten zware schakelkettingen. Die komen hard aan.”
“Dit is zo sensueel”, zegt Goedele geamuseerd terwijl het gerinkel van de kettingen door de ruimte galmt. “Ik vind een pluim een top uitvinding, maar dit is mijn nieuwe favoriet. Die geef ik niet meer af.” (lacht)
Goedele’s oog valt ook op een fleecedeken in Lize’s koffer. “Dat deken is deel van mijn after care”, zegt Lize. “Na een sessie heb je tijd nodig om te bekomen. Voor sommigen betekent dat seks, knuffelen of een nabespreking van het spel. Ik hou ervan om in een fleecedeken te rollen, vooral na een intense zweepsessie. Dat deken toont aan dat bdsm niet alleen draait rond pijn.”
“Over rollen gesproken, hoe ben jij bdsm ingerold?”, vraagt Goedele.
“De vrouw van het eerste koppel waar ik mee datete, hield van pijnprikkels. Ik zocht op hoe ik die op een veilige manier kon geven en leerde zo dat ik zelf ook veel pijn kan verdragen. Dat begint eens bij een pits in je arm. Dan vraag je om eens goed door te knijpen. Elke keer merk je dat je meer wilt, tot je zo hard gebeten wil worden dat je dagen rondloopt met een blauwe plek en zelfs dát nog opwindend vindt.”
Tussen het praten door, stoppen Goedele en Lize bij een katrol. “Die katrol dient voor shibari”, zegt Lize. “Die hijst je omhoog, terwijl je in touwen hangt. Ik hou daarvan.”
“Dat zou eens goed zijn voor mijn rug”, denkt Goedele luidop. “Maar mag ik daaruit afleiden dat jij de onderdanige bent, omdat je in de touwen hangt?”
“Ik ben beide, switch dus”, zegt Lize. “Ik ben graag submissive, maar als ik met koppels speel, ben ik altijd dominant.”
De gouden regels in élk spel zijn: goede afspraken en vertrouwen. Ik laat mij alleen maar blinddoeken en handboeien door mijn vaste play partners
-Lize
“Heb jij bepaalde grenzen als switch?”
“Ik wil nooit vernederd of gestampt worden. Als domina stopt voor mij het spel vanaf mijn partner bloedt. Knife play, waarbij je met een mes in de huid snijdt, doe ik niet. Ik hou wel van needle play. Dan steek je steriele naalden net onder de huidoppervlakte.”
“Eerlijk? Daar krijg ik toch rillingen van”, schudt Goedele.
Lize: “Dat begrijp ik. Daarom zijn de gouden regels in élk spel: goede afspraken en vertrouwen. Ik laat mij alleen maar blinddoeken en handboeien door mijn vaste play partners. En de afgesproken stopwoorden zijn heilig. Ik speel vaak met geel, oranje en rood. Geel betekent ‘ik weet nog niet of ik dit fijn vind, dus je mag verder doen’. Bij oranje zit je al dicht tegen je grens en rood betekent metéén stoppen. Als domina check ik tijdens het spel ook vaak af of de sub het nog leuk vindt. Hij of zij moet dan eerlijk zijn, en op dat vlak is er helaas nog véél werk. Er zijn speelpartners die dat niet durven, en dan over hun grenzen gaan. Als ik merk dat mijn sub niet eerlijk is, dan stopt het spel. Dat is een harde straf, maar wel een leerrijke.”
“Ik vind het vooral een straf om hier al te vertrekken”, zegt Goedele wanneer we na een uur naar buiten wandelen. “Ik ben nog veel te nieuwsgierig”. Onze fotograaf pikt daar speels op in. “Tiens, zag ik jouw naam niet in het gastenboek staan?”
“Oei, betrapt!”, grapt Goedele terwijl de zware metalen deur in het slot valt.
Dat vertrouwen uiterst belangrijk is binnen bdsm, benadrukken ook Anne* (29) en Kurt* (34). Als koppel doen zij al jaren aan bdsm, vertellen ze ons in een apart gesprek. “Ook al ken je je grenzen, er wordt voortdurend mee geflirt”, vertelt Kurt. “Bij choking bijvoorbeeld, waarbij ik Anne onder water houd, schuilt het gevaar in een paar seconden. Je moet écht weten waar je mee bezig bent. Anne en ik zijn intussen zo op elkaar ingespeeld, dat wij zelfs elkaars lichaamstaal perfect lezen.”
Spelen doet het koppel nog maar weinig thuis, uit voorzorg opdat de buren hen niet horen. Het liefst gaan ze naar openbare clubs zoals Place de Nou, Club 78, Labo of Chivaz. “We betalen dan zo’n 30 tot 60 euro voor een speelavond”, vertellen ze.
“Veel mensen denken dat wij daar rondlopen met lederen harnassen, tepelklemmen en buttplugs. Dat kan hé,” zegt Anne, “maar in de clubs dragen vrouwen meestal een T-shirt met een onderbroek of sexy lingerie. Mannen dragen een kostuum, boxershort of kanten hemd. Soms komt iemand als leeuwentemmer of cowboy.”
Elk spel bereidt het koppel zorgvuldig voor. “We bedenken soms dagenlang een scenario”, zegt Anne. “En we bespreken ook altijd onze spelregels. Dat ‘vetting proces’, oftewel pretalk, is zo belangrijk. Rond mijn eisprong ben ik bijvoorbeeld een klein duiveltje en verdraag ik veel pijn. Net voor of na mijn maandstonden kan ik minder verdragen. Die informatie bepaalt mee hoe ver een sessie kan en mag gaan.”
“Tijdens een sessie luisteren we ook naar muziek om in de mood te komen”, aldus Anne. “We houden van dark romance. Niels Destadsbader is onze absolute no-go. (lacht)”
“Doorgaans spelen we een uur”, zegt Kurt. “We starten vaak met floggers. Dan volgen paddles (een soort plankje om mee op de billen te slaan, red.), zwepen, plastieken vleesklauwen of canes: een dunne bamboestok met structuur. Je kan echt on budget aan bdsm doen. IKEA, Dille & Kamille en de paardenafdeling van de Decathlon zijn ons speelterrein. Je kan perfect gestreeld of gekrabd worden met een vork of een flinke pets krijgen met een platte pol- of schoenlepel. Onlangs maakten we ook een roze paddle met onze 3D-printer. Die tandjes zijn zo scherp dat je ervan bloedt.”
“Onze opbouw en rollen zijn vaak gelijkaardig”, zegt Anne. “Ik ben graag dominant, Kurt houdt van het onderdanige. Maar we wisselen ook. Ik kan bijvoorbeeld als sub enorm uitdagen”, zegt Anne. “Kurt straft mij dan na de sessie, eventueel met een dagenlang orgasme- of masturbatieverbod. Op die manier sluipt het spel ook ons dagelijkse leven in.”
Het koppel is nog lang niet klaar met spelen, maar neemt zijn tijd. “Bdsm vergt véél research”, zegt Anne. “We zijn al zo’n jaar bezig met de voorbereidingen van knife play, en kochten zelfs nog geen mes. Dat is het mooie aan bdsm: je kan jezelf járen blijven ontwikkelen. Munches, openbare praatavonden met bdsm’ers, zijn daarvoor ook erg fijn. Onlangs kwam er een koppel tachtigers naar een munch. Zij speelden niet meer, maar genoten er nog van om over bdsm te praten. In onze community respecteert iedereen elkaar. Het is echt een wereld zonder oordelen.”
Bron: HLN 2025
